Ανυποψίαστη, λοιπόν, χωρίς να έχω δει προηγούμενη δουλειά της κυρίας για να πάρω μια γεύση από την αισθητική της, πήγα στο σπίτι της για να συνεργήσω όπως αποδείχθηκε, στο «έγκλημα» που έγινε στα φρύδια μου. Όσο διαρκούσε το -ας το πούμε- «Ημιμόνιμο Μακιγιάζ», δεν είχα εικόνα της διαδικασίας. Μόλις ολοκληρώθηκε, το θέαμα που αντίκρισα με πάγωσε.Τα νέα μου φρύδια ήταν ανόμοια μεταξύ τους, στραβά, μαύρα και παχιά. Ο εφιάλτης στο δρόμο με τα φρύδια. Tώρα μπορεί να κάνω και λίγο χιούμορ, αλλά τα πράγματα τότε δεν ήταν καθόλου αστεία!

Το θέαμα ήταν εντελώς αποκαρδιωτικό. Η «επαγγελματίας» -η οποία, όπως έμαθα εκ των υστέρων, εμπειρικά έκανε τατουάζ, γιατί ήταν νοσηλεύτρια-, μου είπε ότι «τις πρώτες ημέρες θα είναι έτσι».Εγώ, προσπάθησα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου μετά δυσκολίας. Πλήρωσα ένα ποσό που κανονικά θα έπρεπε να ζητά μια πεπειραμένη επαγγελματίας. Χρήματα που μάζεψα με δυσκολία και εντέλει, πέταξα κυριολεκτικά στα σκουπίδια.

Τότε, εργαζόμουν ως σερβιτόρα, συναντούσα καθημερινά δεκάδες ανθρώπους. Ντρεπόμουν να πάω στη δουλειά μου. Όποιος με έβλεπε στο δρόμο και με γνώριζε, αναρωτιόταν τι μου είχε συμβεί. Σκεφτόμουν ότι αν, έμενα στο σπίτι μου, μέχρι να βρω λύση δεν μπορούσα να επιβιώσω οικονομικά. Μετά από περίπου 5 ημέρες, πήγα στο σπίτι της κυρίας. Με περίσσιο θράσος, επέμενε ότι τα φρύδια μου είναι ωραία. Ζήτησα τα χρήματά μου πίσω και φυσικά εκείνη αντιστάθηκε.Της είπα επί λέξει «Έλα να βγούμε έξω και αν έστω και ένας πει ότι είναι ωραία τα φρύδια μου θα τον πληρώσω». Εντέλει, με πολλή πίεση από την πλευρά μου, κατάφερα να πάρω τα χρήματά μου πίσω.

Ο Θεός με λυπήθηκε και έστειλε στο δρόμο μου την κα Γιαννούλη, που είναι ο βράχος μου και μου φέρθηκε σαν συγγενής μου. Μόλις έμαθε για την περιπέτειά μου, ευαισθητοποιήθηκε. Η Αφαίρεση του ημιμόνιμου μακιγιάζ έγινε με ειδικό υγρό. Παρακολουθούσε συνεχώς την πορεία μου, με τεράστιο ενδιαφέρον. Μιλούσαμε συνεχώς και ακολούθησα με υπομονή όλες τις οδηγίες της.

«Αν δεν ήμουν δυνατή, δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί»

Σήμερα, όχι μόνο έχουν αφαιρεθεί τα «εγκληματικά» φρύδια, αλλά απολαμβάνω καινούρια, χάρη στην κα Γιαννούλη, που έσβησε το κακό παρελθόν.

Θυμάμαι καμιά φορά πώς ένιωθα όταν με έβλεπα στον καθρέφτη με τα άσχημα φρύδια μου. Σκέφτομαι το σοκ μου. Αν δεν ήμουν δυνατή, δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί.

Η κα Γιαννούλη ήταν σαν από μηχανής θεός για μένα. Θα είμαι πάντα ευγνώμων.”